கவிதை

உலகில் பறந்து கிடைக்கும்
படைப்புகள் அத்தனைக்கும்
முடிவு உண்டு , அது நட்சத்திரமோ
கோள்களோ இல்லை , கல்லோ
மண்ணோ, கடலோ , சமுத்திரமோ
இல்லை மனிதரோ, மிருகமா ,தாவரமோ
ஆனால் இவற்றைப் படைத்தவன் அவனோ
ஆதி, அந்தம் இல்லாதவன் ….அதனால்
இருப்பான், இல்லாததுபோல் இருப்பான்
பார்த்தும் நாம் உணராமல் ……..அதனால்
அவன் இல்லை என்பார் சிலர்

வன்மம், யுத்தம், தீண்டாமை என்ற
இம்மூன்றும் அடியோடு இல்லாது
போன உலகம், அதுவே என் கனவுலகம்
கனவு நினைவாக வேண்டுகிறேன் உன்னை
எம்மையெல்லாம் படைத்து ஆள்பவனே உன்னை

இப்போதெல்லாம் நாம்
வெறும் பணம் கொட்டும்
இயந்திரமாகத்தான் பார்க்கப்படுகின்றோம்

சொல்வதொன்று செய்வதொன்று
என்ற நிலையே அதிகமாகிக்கொண்டுவருகிறது

தேவை வேறு விருப்பு வேறு
என்ற வேறுபாடே அற்றுவிட்டது

இப்போ என்ன, எல்லாம் இருக்கிறது
அதனால் கூடிவிட்டது என்ற பேச்சே சலித்துவிட்டது

பிரச்சனைகள் வரும்போது என் விருப்புகளே
அதற்கு காரணம் என்ற பேச்சு வேறு
முள்ளாய் முளை விடுகிறது

நம் உணர்வுகள் மதிக்கப்படா இடத்தில்
எதற்காக மண்டியிட்டு வாழ்கிறேன்

என்னால் எல்லாவற்றிற்குமாக
விடை காண முடிந்தாலும்

அவற்றிற்கான கேள்விகளையே
மீண்டும் மீண்டும் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன்

எதற்காக இந்த வேடமிட்ட வாழ்வு
நானாகத்தானே தேடிக் கொண்டேன்!

நகமில்லாத விரலைகளை
நினைத்துப்பார்க்கவே பயமாக இருக்கிறது

விதவிதமான நகப்பூச்சுகள்
வாங்கிக் குவித்து
அழகுபார்க்கும் அவளுக்கு
மட்டுமல்ல
சொரியச் சொரியப்
புண்ணாகிபோன அரிப்பால்
அவதியுறும் அவள் கணவனுக்கும்கூடத்தான்.
**
மெய்யன் நடராஜ்

அன்பை வெளிப்படுத்தும் நிறம் சிகப்பு
எந்த நிறத்தாலும் உணர வைக்க முடியாதது நட்பு


பள்ளி நட்பு

கடலில் கரையலாம் உப்பு
எதிலும் கரையாதது நட்பு

நண்பராக இடையிலும் வரலாம்
அவர் இறுதி வரையிலும் வரலாம்

மலர்ச்சி தரும் அன்பின் சின்னம்
நட்பின் பிரியா வண்ணம்

குறைகளை கண்டுபிடிக்கும் குடும்பத்தினர் உறவு
குறைகளை திருத்துவதே பள்ளி நட்பின் கருவு

உலகின் முக்கோணங்களிலும்
அன்பே வெல்லும்

நல்ல நண்பன் தன் நண்பனுக்காக தன்
உயிரைக்கூட தியாகம் செய்திட அஞ்சிடான்
நண்பன் உயிரைத் தன் உயிராகவே எண்ணுபவன்
அவன் . அவன் நண்பனும் இவன் எப்படியோ
அப்படியே நினைத்து வாழ்பவன்